CZY CHOROBA HASHIMOTO JEST WYROKIEM NA SYLWETKĘ I OSIĄGI SPORTOWE ?
Często można usłyszeć stwierdzenie, że osiągnięcie zgrabnej sylwetki w chorobie Hashimoto jest niemożliwe, ponieważ źle pracująca tarczyca uniemożliwia schudnięcie. Otóż jest to nieprawda i częściej używa się tego stwierdzenia jako wymówkę przed systematyczną aktywnością fizyczną i zmianą nawyków żywieniowych. Jest to co prawda utrudnienie, zawłaszcza na początku, gdy leczenie hormonami tarczycy dopiero zostało wdrożone, ale gdy dojdziemy razem z lekarzem do odpowiedniej dawki, która daje nam stabilny poziom hormonów, to jak najbardziej efekty związane z redukcją tkanki tłuszczowej i osiągnięciami sportowymi pozostają w naszym zasięgu.
Warto nadmienić, że choroba Hashimoto to nie to samo co niedoczynność tarczycy. Można mieć Hashimoto i nie mieć niedoczynności (chociaż dzieje się to bardzo rzadko) lub wręcz mieć Hashimoto i mieć nadczynność- choć uczciwie trzeba zaznaczyć, że jest to proces przejściowy. Tak samo można mieć niedoczynność tarczycy i nie chorować na Hashimoto. Do zwykłej niedoczynności może doprowadzić głodzenie się, nadmiar treningów, lub stresu. W tym przypadku działania treningowe są podobne, jak w przypadku niedoczynności spowodowanej chorobą Hashimoto, jednak chorując na popularne „Hashi”, musimy dbać o pewne aspekty całe życie. Mając niedoczynność tarczycy, bez Hashi po powrocie do równowagi zazwyczaj jest nam dużo łatwiej utrzymać sprawność tarczycy, ponieważ nie jest ona, jak w przypadku Hashimoto, narażona na atak ze strony układu odpornościowego.
Z naukowego punktu widzenia aktywność fizyczna sama w sobie nie jest ani dobra, ani zła w chorobie Hashimoto. Warto jednak zdać sobie sprawę z czynników, jakie będą lub mogą pogarszać stan chorobowy, o czym piszę więcej w mojej książce – „Trening w chorobie Hashimoto – Jak mądrze trenować, aby sobie nie zaszkodzić”. Warto również pamiętać, że choroba Hashimoto niesie ze sobą dużo innych negatywnych (zdrowotnych) skutków takich jak na przykład:
-insulinooporność
-cukrzyca typu drugiego
-nadciśnienie
-gorsze samopoczucie i większe ryzyko depresji
-większe ryzyko występowania niektórych nowotworów
-zwiększone ryzyko wystąpienia chorób związanych ze stawami i kośćmi
-otyłość
W tych wyżej wymienionych przypadkach nie ma wątpliwości, że aktywność fizyczna pomaga i to często skuteczniej niż leki. Organizm musi się jednak przystosować do wysiłku. Najgorsze jest działanie zero-jedynkowe, polegające na kompletnym braku treningu lub treningu bardzo intensywnym, wykonywanym codziennie. W chorobie Hashimoto szczególnie ważne jest unikanie takiego podejścia.
Rozsądny trening pozwala lepiej funkcjonować układowi odpornościowemu, nawet gdy jest on obciążony chorobą autoimmunologiczną. Jednak w przypadku choroby Hashimoto obserwujemy pogorszenie zdolności regeneracyjnych, dlatego ważne jest, aby nie przesadzać z nadmiernym niszczeniem tkanek (mięśni, więzadeł, powięzi) podczas treningu, ponieważ nakładający się częsty za mocny bodziec może zakończyć się kontuzją. Również nadmierny trening, a raczej stres zwiany z treningiem i wynikająca z tego kaskada hormonalna powodują, że w organizmie zwiększa się stężenie czynników prozapalnych, a to nasila atak na tarczycę (choroba Hashimoto to choroba zapalna).
Metod treningowych jest wiele, ale mając do czynienia z osobą chorą na Hashimoto, trzeba się zastanowić nad wplataniem zaawansowanych metod treningowych, popularnych w świecie siłowi i fitnessu, takich jak przykładowo:
-Trening na bardzo wysokich ciężarach
-Krótki przerwy między seriami
-Bardzo wolne opuszczanie ciężaru
Dodając zbyt szybko w plan treningowy tego typu metod może dość szybko zniechęcić osoby chore na Hashimoto, ponieważ może powodować, że będą one przemęczone, ospałe, drażliwe, nabrzmiałe (głównie gromadzącą się w przestrzeni międzykomórkowej wodą).
Warburton DE, et al. Health benefits of physical activity: the evidence, 2006
Lankhaar JA, et al. Impact of overt and subclinical hypothyroidism on exercise tolerance: a systematic review, 2014
https://www.pawelgluchowski.pl/blog/trening/trening-w-chorobie-hashimoto
Pedersen BK, et al. Effects of exercise on lymphocytes and cytokines, 2000
Lisa M. Christian,a,b,d Jennifer E. Graham,f David A. Padgett,a,b,d,e Ronald Glaser,a,b,e and Janice K. Kiecolt-Glaserb,c,e. Neuroimmunomodulation. 2006; 13(5-6): 337–346. Published online 2007 Aug 6. Stress and Wound Healing
Almeida C, Brasil MA, Costa AJL, Reis FAA, Reuters V, Teixeira P, Ferreira M, Marques AM, Melo BA, Teixeira L, Buescu A, Vaisman M. Subclinical hypothyroidism: psychiatric disorders and symptoms. Revista Brasileira De Psiquiatria. 2007;29:157–159. doi: 10.1590/S1516-
Najnowsze komentarze