KORZYŚCI Z TRENINGU W CHOROBIE HASHIMOTO
Choroba Hashimoto to plaga dzisiejszych czasów. Według statystyk notuje się coroczny wzrost zachorowań na problemy tarczycowe głównie u kobiet, ale również widać postępujący, choć nie tak raptowny wzrost zachorowalności wśród panów i dzieci. Jak widać, problem robi się poważny i niestety powszedni.
Wraz z postępem technologicznym i coraz częstszą pracą siedzącą notuje się również wzrost popularności szeroko pojętym światem fitness i siłowni. I tu pojawia się zgrzyt, gdyż często można się spotkać z opinią, że osoby z chorobą Hashimoto nie mogą trenować na siłowni. Dzisiaj pokażę, jakie są zalety treningu w chorobie Hashimoto i dlaczego mądrze poprowadzony trening pozwala lepiej radzić sobie w walce z chorobą. Do dzieła
USUWANIE TOKSYN
Toksyny tam, gdzie nie mogą być natychmiast usunięte przez nerki lub wątrobę, zostają magazynowane w tkance tłuszczowej. Poprzez to, że osoby z Hashimoto mają obniżoną temperaturę ciała (hormony tarczycy pobudzają nasze ciało do produkcji energii i ciepła) nie pocą się tak efektywnie, co nie pozwala usuwać tak sprawnie toksyn. Tym, co możemy zastosować w celu pozbywania się toksyn, jest sauna oraz właśnie trening. Według spekulacji wielu osób, pracujących z osobami cierpiącymi na Hashimoto, to właśnie toksyny są jednym z zapalników przeciążających nasz organizm, co w konsekwencji prowadzi do odpalenia genów odpowiedzialnych za Hashimoto. Warto się spocić kilka razy w tygodniu, aby pomóc naszemu organizmowi w pozbyciu się nadmiaru toksyn, co może się przyczynić do poprawy pracy tarczycy.
MNIEJSZE ODCZUCIE ZIMNA
Jak napisałem wyżej, Hashimoto niesie ze sobą niekiedy duże odczucia zimna i zanim dojdzie się do odpowiedniej dawki leku, osoby z tą przypadłością marzną niekiedy nawet podczas okresów letnich. Trening zawsze wiąże się z podniesieniem temperatury ciała, gdyż jest to naturalna, odpowiedz organizmu, na zwiększenie pracy naszych mięśni. Wpływa na to pobudzanie poprzez ruch mitochondriów (komórek naszego ciała, które produkują ciepło i energię) i trening poprawia ich pracę nawet już po zakończeniu treningu. Sport sumarycznie pomaga utrzymać wyższą temperaturę w ciągu dnia i zmniejszyć ciągłe odczucie zimna.
LEPSZY SEN
Osoby z hashimoto cierpią na brak energii i na duże spadki mocy w ciągu dnia, przez co nie mogą obejść się bez drzemki. Sen jest dużo bardziej wydajny, kiedy nasza temperatura ciała w ciągu dnia się zmieni kilkukrotnie. Chodzi o podniesienie temperatury ciała powyżej fizjologicznego 36,6 i ponowny jej spadek do wartości fizjologicznej. Dla organizmu jest to sygnał, że wykonał jakąś pracę, po której chętniej zapada w głęboki sen. Tyczy się to głównie osób, które już są w trakcie przyjmowania leków zewnętrznych, gdyż bez odpowiedniej dawki hormonów tarczycowych możemy się wpędzić w jeszcze większe zmęczenie.
LEPSZE SAMOPOCZUCIE
Choroba Hashimoto wpływa na nasze neuroprzekaźniki mózgowe, obniżając znacznie serotoninę (neuroprzekaźnik odpowiadający za odczucie szczęścia) oraz dopaminy (neuroprzekaźnik, który odpowiada za motywację i osiąganie celów). Oba czynniki wpływają na gorsze samopoczucie i tak zwaną mglę mózgową i brak chęci do działania. Po wykonanym treningu doznajemy znacznego wyrzutu endorfin i satysfakcji z wykonanego treningu, co przekłada się na lepsze samopoczucie. Podnosimy ilość serotoniny oraz dopaminy w naszym mózgu, co przyczynia się do tego, że jesteśmy weselsi i lepiej zmotywowani do działania. Nie bez powodu wiele osób wychodzących z uzależnień wszelkiej maści decydują się na zawodowe uprawianie sportu. Nałóg rozleniwia nasze ciało poprzez sztuczne ponoszenie neuroprzekaźników (sztuczne substancje chemiczne) i w konsekwencji prowadzi do ich niedoborów. Sport pozwala odbudować stracone zasoby.
MNIEJSZA WAGA CIAŁA
Hashimoto wpływa na obniżenie spoczynkowej przemiany materii przez co, łatwiej zjeść więcej kalorii niż jest to nam potrzebne. Również wiele osób szuka poprawy samopoczucia, związanego z niskimi poziomami neuroprzekaźników, w jedzeniu. Słodkie i niezdrowe przekąski powodują chwilowe wyrzuty dopaminy i serotoniny i pozwalają się przez chwilę poczuć lepiej, jest to jednak błędne koło, bo finalnie tyjemy i nasze samopoczucie i samoocena leci jeszcze bardziej w dół. Trening pozwala podkręcić przemianę materii, co wspólnie z rozsądnym odżywianiem pozwala nie przytyć i być zadowolonym ze swojego wyglądu nawet podczas problemów z tarczycą.
LEPSZE WCHŁANIANIE
Sprawniej pracujące mitochondria pozwalają na lepsze wchłanianie składników odżywczych z pożywienia. Często osoby z chorobą Hashimoto borykają się z niedoborami żywieniowymi związanymi z kiepskim wchłanianiem, na co mają wpływ słabo pracujące jelita (hormony tarczycy również wpływają na jelita oraz na ich pracę). Trening co prawda zwiększa zapotrzebowanie na składniki odżywcze, ale również poprawia nam ich wchłanianie, co sumarycznie będzie prowadziło do lepszego wykorzystania mikro i makro składników z pożywienia nawet w dzień nietreningowy.
MNIEJ PROBLEMÓW Z WYPRÓŻNIANIEM
Jak wspomniałem wyżej, niestety choroba Hashimoto nie oszczędza nawet naszych jelit. Wiąże się to z gorszym wchłanianiem oraz z gorszą perystaltyką. Powoduje to zaparcia i nabrzmienie w okolicach brzucha. Ruch pomaga przemieszczać masy kałowe w naszych jelitach i przyczynia się do poprawy wypróżnień.
MNIEJ ZATRZYMYWANIA WODY W ORGANIZMIE
Podczas Hashimoto wiele kobiet skarży się na zatrzymywanie wody w organizmie. Oczywiście są za to odpowiedzialne hormony i samym treningiem nie uczynimy, że nagle 3 kg wody magicznie zniknie, ale warto się spocić, aby chociaż trochę zmusić organizm do pozbywania się wody podskórnej. Większość osób, które ćwiczą z Hashimoto, notują mniejsze zatrzymywanie wody w organizmie.
Źródła
1. Warburton DE, et al. Health benefits of physical activity: the evidence, 2006
2. Lankhaar JA, et al. Impact of overt and subclinical hypothyroidism on exercise tolerance: a systematic review, 2014
3. Ciloglu F, et al. Exercise intensity and its effects on thyroid hormones, 2005
4. Al-Hashem F, et al Exhaustive exercise and vitamins C and E modulate thyroid hormone levels at low and high altitudes, 2012
5. Young JC. Exercise prescription for individuals with metabolic disorders, 1995
6. Kelley DE, et al. Effects of physical activity on insulin action and glucose tolerance in obesity, 1999
7. American College of Sports Medicine. Position Stand. Physical activity, physical fitness, and hypertension, 1993
8. Paffenbarger RS, et al. Physical activity and hypertension: an epidemiological view, 1991
Najnowsze komentarze