BIODRO

-Najprostszym testem dla biodra jest to jak Ty lub twój podopieczny stoisz. Jeżeli masz jedną stopę ustawioną inaczej niż drugą lub stoisz, obciążając mocniej jedną nogę (przechylasz się), to znak ze w twoim biodrze jest dyzbalans strukturalny.

-Szeroko rozstawione stopy oraz ich rotacja na zewnątrz (ustawienie na kaczkę) świadczy bardzo często o problemach i bólach w kręgosłupie lędźwiowym. Taka pozycja pogłębia lordozę lędźwiową i dysponuje do bolesności w tym miejscu

-Biodro jest naszym największym stawem o dużym zakresie ruchu ze względu na kulisty kształt. Gdy okalające biodro mięśnie są pospinane i słabe (najczęściej poprzez zbyt długie siedzenie) dochodzi do złego przenoszenia sił na górną i dolną część ciała. Sprzyja to konfuzjom kolan oraz pleców.

-Zmiany zwyrodnieniowe w biodrze są spowodowane latami złego ustawienia kości wewnątrz stawu. Biodro jest naszym najlepiej zabezpieczonym przez wiązadła stawem, dlatego częściej pojawiają się w nim zmiany zwyrodnieniowe niż uszkodzenia. Poprzez siłę mięśni okalających biodro oraz gruby kościec ciężko je uszkodzić (zazwyczaj ma to miejsce dopiero w wypadkach samochodowych itp.) jednak złe ustawienie kości wewnątrz stawu przypłacamy po latach zmianami zwyrodnieniowymi. Dlatego tak ważne jest dbanie zawczasu o poprawne napięcia mięśniowe w okolicy bioder poprzez trening oporowy, regularne spacery oraz o rozciąganie.

-Ból w biodrze nie zawsze świadczy o zmianie zwyrodnieniowej. Często zbyt mocno spięta przednia lub tylna taśma mięśniowo-powięziowa (brak balansu strukturalnego) biegnąca wokół biodra powoduje, przesuniecie kości udowej w panewce mocniej w przód, lub w tył (decentralizacja) co powoduje nadmierne tarcie i w konsekwencji stany zapalane. Jest to stan mocno przyczyniający się do zmian zwyrodnieniowych w przyszłości.

-Nadmierne przodopochylenie lub tyłopochylenie miednicy (niepoprawne i niepoprawne ustawieni miednicy w przód lub w tył) podczas dużej częstotliwości ruchu, (np. bieganie) powoduje przepracowanie i urazy mięśni zginających biodro. Warto zająć się tymi dysfunkcjami, aby trenować długo bez kontuzji.

-Mięsień gruszkowaty, który jest schowany w głębszych warstwach mięśni pośladkowych z powodu osłabienia, napięcia, skrócenia lub złego ustawienia podrażnia nerw kulszowy, (najczęstsze objawy to ból promenujący do łydki lub stopy), który leży tuż pod nim. Stąd już prosta droga do tak zwanej rwy kulszowej lub objawów bardzo podobnych do niej. Tu po raz kolejny warto dbać o trening, spacery, rozciąganie i nie przebywać zbyt długo w pozycji siedzącej, aby nie powodować problemów z mięśniami pośladkowymi, co znacznie zmniejszy ryzyko wystąpienia rwy kulszowej.

-Bardzo często powodem butt winka, czyli zawijania miednicy pod siebie w trakcie wykonywania przysiadu bywają spięte przywodziciele uda. Są to mięśnie odpowiedzialne za przywodzenie nogi i stabilizację miednicy i stają się nadmiernie spięte w momencie, gdy mamy osłabione mięśnie pośladkowe, ponieważ starają się ustabilizować miednicę bez wsparcia mięśni pośladkowych.

-To, że powinno się dotykać podczas skłonu w przód dłońmi do podłogi to nie do końca prawda. Jest to ruch, jaki da się wymusić, ustawiając miednicę w przodopochyleniu. Osoba z wadą postawy będzie mogła wykonać skłon nie dzięki dobrej mobilności, ale dzięki niepoprawnemu ustawieniu ciała. Nie należy w tym przypadku cieszyć się z pozytywnego testu dotknięcia dłońmi do podłogi tylko najpierw zdiagnozować postawę lub wykonać testy na hiper mobilność stawową.

-Warto zadbać o poprawę rotacji zewnętrznej w biodrze, czyli o to, aby kolana podczas siadu wychodziły nam na zewnątrz równo z linią stopy, ale nie należy zapominać również o rotacji wewnętrznej. Jeżeli masz słabą ruchomość rotacji wewnętrznej w biodrze, to podczas biegu twoja kość udowa nie skręci się, obciążając biodro, lecz przejmie tę funkcję sąsiedni staw, czyli kolano lub odcinek lędźwiowy kręgosłupa. Stąd już niedługa droga do bolesności tych miejsc, które nie są przystosowane do tego typu ruchów w przeciwieństwie do miednicy.

-Każdy ruch schylania się powinien zaczynać się od miednicy, czyli tak zwany hip hinge. Najprostszym przykładem tego ruchu może być poprawnie wykonany przysiad lub martwy ciąg. Jeżeli pierwszym stawem rozpoczynającym ruch będzie kolano lub plecy, to przejmą one całe obciążenie. Stawem, który lepiej sobie radzi z przenoszeniem obciążeń jest miednica, ponieważ to dużo większy staw z większym zakresem ruch w każdym kierunku oraz lepiej zabezpieczony przez okalające ją mięśnie i stawy. Jeśli podnosząc cokolwiek z ziemi, nie używasz miednicy, to zdecydowanie bardziej narażasz się na kontuzje!!